مجسمه انتزاعی چیست؟

گاهی اوقات هنر هیچ چیز را در دنیای واقعی تداعی نمی کند.تا به حال شده است در مقابل مجسمه ای ایستاده باشید و برایتان جالب باشد که هنرمند به چه چیزی اندیشیده است؟

در این مقاله ما در مورد مجسمه انتزاعی تحقیق و به آن می پردازیم.

تغییر معنی مجسمه سازی

پیش از قرن 20 همه ی مجسمه ها فیگور و تندیس بودند.
یعنی شکل و اندام اشخاص، حیوانات یا یک شی مجسم را نشان می دادند که در جهان حضور داشته اند.
مجسمه ها برای تجلیل و یاد بود رویداد هایی نظیر جنگ و یا اشخاص معروف و یا دکوراسیون سازه ها ساخته می شدند.
اکثر مجسمه ها از سنگ یا گل و خاک ساخته و سپس با برنز ریخته گری می شدند.
هنرمندان پیش از ساختن مدل اصلی بسیاری مطالعات سخت و مدلسازی های طاقت فرسا انجام می دادند.
در اوایل قرن بیستم هنرمندانی مانند پابلو پیکاسو و کنستانتین برانکوشی شروع به آزمایشاتی با استایل های مختلف هنر نمودند.
آنها ایده هایی که بر مبنای آن هنر باید با برگرفتن از اشیا ایجاد می شد را رد نموده و روش جدیدی برای خلق هنر در عصر جدید می خواستند.
آنها با انتزاع واقع گرایی را ترک نمودند لذا هنر ایشان دیگر به موضوعات طبیعی در دنیای واقعی مربوط نمی شد.
بعضی از هنرمندان به طور ویژه در مورد استفاده مواد اولیه تحقیق می نمودند، در حالی که بعضی دیگر در مورد روش های انتقال افکار و احساساتشان تحقیق می نمودند.

انتزاع در مجسمه سازی

یک مثال از مجسمه ی انتزاعی ، شمایل پوگانی اثر برانکوشی در سال 1912 می باشد.

شمایل پوگانی اثر برانکوشی در سال 1912

طبق عنوان ، پیکر از مرمر و با معیار های سنتی ساخته شده است.
به هر حال با توجه شکل هندسی و کاهش شباهت به انسان و شباهت بیشتر به نماد، بسیار از مجسمه های سنتی عصر خود دور می باشد.
برانکوشی ایده فرم سازی ابتدایی پیش از خلق اثر اصلی را کنار گذاشته و بجای آن یک باره سراغ ساختن اثر رفته و به هنرش اجازه داده تا ناگهان و غیر اقتباسی ظاهر گردد.

ادامه:

در سال 1917 هنرمند فرانسوی مارسل دوشان با ارایه یک مجسمه به جامعه هنرمندان آزاد باعث یک رسوایی شد.
او از یک سنگ توالت سرویس های عمومی به عنوان شی که در تعداد بالا تولید می شده استفاده و با مفهومی ناخوشایند آنرا هنر عنوان نمود.
او از روش پیش ساخته به عنوان توصیف هنر استفاده کرد.
قطعه دوشان از نمایش رد شد و آشوبی به پا کرد اما مرز های هنر را گسترش داد.
دوشان مفاهیم و توقعات سنتی هنر را کنار گذاشت و ساخته های وی تبدیل به یکی ار تاثیر گذارترین مجسمه های قرن بیستم گردید.
و دیگر هنرمندان زمانه ماننده الکساندرکالدر از مواد اولیه رایج و سازه های قابل جابه جایی استفاده می نمود ، و مجسمه محرک را به وجود آورد.
این سازه ها می توانستند به خودی خود بدون یک منبع مجزای نیرو حرکت کنند.
کالدر جسم متحرک را ابداع کرد،و سازه های بزرگ هنری و متحرک وی در فرودگاه ها و مکان های عمومی در سراسر دنیا یافت می شود.