ارکستر سمفونیک تهران با رهبری الکساندر رودین به اجرای قطعاتی از موتزارت، هایدن و چایکوفسکی پرداخت.
ارکستر سمفونیک تهران چهارشنبه شب با رهبری الکساندر رودین و کنسرت مایستری بردیا کیارس به صحنه رفت.
الکساندر رودین نوازنده و رهبر ارکستر روس که دو شب قبل از آن هم رسیتال ویولنسل و پیانو را در تالار رودکی اجرا کرده بود، این بار در حضور علی رهبری، مدیر هنری ارکستر سمفونیک به صحنه آمد تا علاوه بر تک‌نوازی در ارکستر، به رهبری آن بپردازد.
رودین تحصیلات عالی موسیقی را در کنسواتوآر مسکو به پایان برده و جوایز متعددی را در رقابت‌های جهانی موسیقی دریافت کرده است. او که با ارکسترهای مطرح جهان به عنوان رهبر و تک‌نواز همکاری می‌کند مردادماه گذشته هم به تهران آمد تا مهارت خود را در نوازندگی ویولنسل و پیانو در اجرای رسیتال و تک‌نوازی در ارکستر سمفونیک به مخاطبان ایرانی نمایش دهد.
اجرای ارکستر با “اورتور عروسی فیگارو” اثر موتزارت آغاز شد. این اورتور که مقدمه‌ای بر اپرای چهارپرده‌ای عروسی فیگارو است در حالی توسط ارکستر سمفونیک اجرا شد که رودین بدون در دست داشتن باتون به رهبری ارکستر پرداخت. پس از اجرای این قطعه کوتاه با تمپوی بالا، ناگهان تعداد زیادی از اعضای ارکستر صحنه را ترک کردند تا نوازندگان سازهای زهی و چهار نوازنده سازهای بادی برای اجرای بخش بعدی بر صحنه بمانند.
رودین با در دست داشتن ویولنسل خود وارد صحنه شد تا “کنسرتو ویلنسل شماره 1 در دو ماژور” هایدن را اجرا کند. او در حالی که ساز را با دست چپ نگه داشته بود به رهبری ارکستر پرداخت و پس از مدت کوتاهی روی صندلی خود نشست تا بینندگان شاهد اتفاقی باشند که برای آن‌ها تازگی داشت. رودین در این قطعه همزمان به رهبری ارکستر و تک‌نوازی ویولنسل پرداخت و در حالی که روی صندلی و پشت به ارکستر نشسته بود، در لحظاتی که تک‌نوازی‌اش پایان می‌یافت و آرشه را پایین می‌آورد ارکستر را رهبری می‌کرد.
این کنسرتو در سه بخش به اجرا درآمد و گفت‌وگوهای میان ویولنسل و زهی‌ها در فضاهای مختلف لحظاتی نمایانگر شور و هیجان و دقایقی دیگر انتقال‌دهنده آرامشی عمیق بود. با پایان این کنسرتو که با زیبایی و تسلط بسیار اجرا شد تماشاگران دقایق متمادی به تشویق گروه پرداختند و این موضوع رودین را که چند بار برای ادای احترام به آن‌ها به صحنه برگشته بود مجبور کرد قطعه‌ای از باخ را با ویولنسل خود اجرا کند.
علی رهبری هم که از ردیف اول برخاسته و دست رودین را در دست گرفته بود به تماشاگران حاضر در سالن اطلاع داد که ارکستر سمفونیک تمرین کنسرتو را از روز گذشته آغاز کرده و توانسته با مهارت آن را اجرا کند.
بخش دوم برنامه به اجرای سمفونی یک چایکوفسکی اختصاص داشت. نخستین سمفونی چایکوفسکی که به نام رؤیاهای زمستانی شناخته می‌شود زمانی تصنیف شد که آهنگساز 26 سال داشت و مشکلات نوشتن این سمفونی باعث ایجاد ناراحتی‌های روحی زیادی برای او شد.
نوای فلوت آرمین قیطاسی آغازگر قطعه‌ای بود که با نوای آرام زهی‌ها همراهی می‌شد. آرامش آغازین این قطعه رفته‌رفته با پیوستن سایر سازها به آشوب و هیجان رسید تا با سکوت ناگهانی ارکستر، دوباره شنونده فراز و نشیب‌های بسیار در گفت‌وگوی سازها باشیم.
موومان دوم با گفت‌وگویی میان ابوا و فلوت آغاز شد، در حالی که ویولاها با زیرصدایی بم به تکرار یک تم ثابت می‌پرداختند. این فضای آرام با ورود ناگهانی ساز هورن پایان یافت و سازهای بادی نقش پررنگی پیدا کردند.
در موومان چهارم صدای سنج و تیمپانی شور و انرژی بیشتری به قطعه بخشید و ارکستر با گذر از لحظاتی که آرشه‌های کشیده و آرام زهی‌ها آرامشی در آن ایجاد کرده بود، با هدای هورن‌ها و فاگوت‌ها و ضربات کوبه‌ای‌ها دوباره به اوج رسید تا حالتی مانند مارش نظامی را ایجاد کند.
اجرای خوب ارکستر سمفونیک تهران با رهبری الکساندر رودین در میان تشویق فراوان حاضران پایان یافت. این برنامه 3 دی‌ماه نیز در تالار وحدت اجرا می‌شود.
