به نقل از روابط عمومی سازمان زیباسازی شهر تهران، هفتمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران امروز درحالی به کار خود پایان می‌دهد که این رویداد هنری در ۳ بخش کارگاه سنگ، کارگاه آهن و بخش نمایشگاهی با حضور ۳۳ هنرمند داخلی و خارجی از اول تا 24 مهرماه در برج میلاد برگزار شد. در سمپوزیوم هفتم 14 مجسمه ساز از کشورهای مختلف اروپا، آسیا و آمریکا حضور داشتند که در ادامه بخشی از نظرات این هنرمندان را مرور می‌کنیم.
سمپوزوم تهران باعث شد زادگاه بنیانگذار کشورم را ببینم
مالین مالینف هنرمند بلغارستانی که در بخش سنگ هفتمین سمپوزویوم بین المللی مجسمه سازی تهران شرکت کرده است، درباره علت حضورش در این سمپوزیوم گفت: همیشه دوست داشتم زادگاه بنیانگذار کشورم را ببینم.
مالین مالینف، مسن‌ترین هنرمند هفتمین سمپوزیوم بین المللی مجسمه سازی تهران درباره حضور در این رویداد هنری با اشاره به اینکه پیش از این نسبت به حضور درایران علاقه‌مند بوده است، گفت: در تاریخ کشورم آمده که بنیانگذار بلغارستان شخصی است به نام آسپاروخ که از ایران به این منطقه سفر کرده است. در واقع بسیاری از بغارستانی‌ها معتقدند که زادگان اصلی بنیان‌گذرا کشورمان ایرانی است به همین دلیل همیشه دوست داشتم زادگاه پادشاه کشورم را از نزدیک ببینم و این سمپوزیوم این فرصت را در اختیارم قرار داد.
وی در این باره ادامه داد: خوشبختانه در مدت کوتاهی که در ایران بودم این کشور تاثیر بسیار خوبی روی من گذاشت و من با روحیه‌ای شاد‌تر به کشورم بر می‌گردم به همین دلیل این روز‌ها تمام تلاشم را می‌کنم تا مجسمه خوبی از خودم در ایران به یادگار بگذارم.
این هنرمند باتجربه بلغاری درباره برگزاری این سمپوزیوم اظهار داشت: خوشبختانه سطح برگزاری این سمپوزیوم فرا‌تر از انتظاراتم است. همه چیز به بهترین شکل پیش می‌رود و هنرمندان بدون هیچ مشکلی به ساخت مجسمه‌هایشان مشغولند تنها مشکلی که وجود دارد زمان محدودی است که در اختیار داریم. ساخت این مجسمه‌ها به زمان زیادی نیاز داشت تا هنرمندان هم فرصت استراحت داشته باشند. به خصوص هنرمندان خارجی علاقه زیادی دارند که با نقاط دیدنی این شهر آشنا شوند که این فرصت برایمان اصلا مهیا نیست.
مالینف با اشاره به اینکه نام مجسمه‌اش «سیلوئت» است، گفت: پیدایش جهان و آدم و حوا دغدغه بسیاری از هنرمندان است. هر هنرمندی تلاش دارد این برخورد معنوی را به بهترین شکل بیان کند من هم بر اساس خلاقیت خودم تلاش کردم تا مجسمه‌ای آبستره بسازم و این ایده که سنبل عشق است را به نمایش بگذارم. این مجسمه سنگی از دو دست تشکیل می‌شود که در هم گره خورده است و این یعنی عشق.
وی در بخش دیگری از سخنانش تأکید می‌کند که علاقه دارد دوباره به ایران سفر کند و محل نصب مجسمه‌اش را از نزدیک ببیند. او اظهار داشت: خوشحالم که در ایران و میان ایرانی‌ها کار می‌کنم.
مجسمه‌سازان ایرانی نشان دادند سطح دانشگاه‌ها در ایران بالاست
ماشا پانوویچ هنرمند بانوی صربستانی که در بخش سنگ هفتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران شرکت کرده است، معتقد است که این سمپوزیوم به زمان بیشتری نیاز دارد.
ماشا پانوویچ، بانوی مجسمه‌ساز صربستانی که تجربه خوبی در سمپوزیوم‌های بین المللی به دست آورده است، درباره حضور در هفتمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران گفت: ایرانی‌ها هنرمندان مجسمه‌ساز توانمندی دارند که همگی تحصیلات آکادمیک دارند. در این روز‌ها با تماشای کار هنرمندان متوجه شده‌ام که سطح دانشگاه‌ها در ایران بالاست چرا که هنرمندان حرفه‌ای و توانمندی تربیت کرده است. این مجسمه‌سازان در زمینه مجسمه‌های آبستره و فیگوراتیو به خوبی کار می‌کنند و اینجای خوشحالی دارد.
وی با اشاره به حجم بزرگ سنگی که برای ارائه اثر در اختیار او قرار داده‌اند، اظهار داشت: با توجه به اینکه در این سمپوزیوم مجسمه‌ها در ابعاد بزرگ کار می‌شود، فشار کار بسیار زیاد است. ما در این سه هفته مجبور شدیم هر روز به صورت تمام وقت کار کنیم و هیچ استراحتی نداشتیم. بنابراین تصور می‌کنم زمان برگزاری این سمپوزیوم باید یک ماهه باشد تا هم آثاری با کیفیت بهتر و هم زمانی برای استراحت داشته باشیم.
پانوویچ که شرکت در ۱۲ سمپوزیوم بین‌المللی، دریافت جایزه سوم سمپوزیوم ماکول، اسلووانی ۲۰۱۱ و نصب ۱۳ مجسمه شهری را در کارنامه هنری خود دارد؛ از طریق ارتباطات جمعی متوجه برگزاری سمپوزیوم مجسمه سازی تهران شده است، او در این باره گفت: از طریق فضای مجازی و هنرمندان اسپانیایی که پیش از این در این سمپوزیوم حضور پیدا کردند متوجه زمان برگزاری این فراخوان شدم. از این رو طرحم را آماده و به تهران ارسال کردم که پس از یک ماه متوجه پذیرش طرح شدم.
این هنرمند با تجربه جوان درباره ایده‌اش نیز اظهار داشت: «فرو افتادن» نام اثری است که برای این سمپوزیوم انتخاب کردم و این مجسمه ارتباط بین آسمان و زمین را نشان می‌دهد. این مجسمه به صورت آبستره افتادن را به صورتی که ارتباط بین آسمان و زمین است را به خوبی به نمایش می‌گذارد.
پانوویچ در این باره ادامه داد: خوشبختانه بر اساس بازخوردی هم که از مخاطبان در این چند روز داشتم متوجه شدم که این مجسمه به خودی خود مفهوم را می‌رساند. مثل یک گیاه یا سطحی که واسط بین دو بخش دیگر است. به همین دلیل ترجیح می‌دهم که مجسمه‌ام در محیطی سبز و البته در دسترس بچه‌ها نصب شود نه در محیطی که ساختمان‌های بلند دارد.
آثار هنرمندان ایرانی را نمی‌توان در هیچ کجای دنیا دید
تیری فریرا هنرمند پرتقالی که در بخش فلز هفتمین سمپوزیوم بین المللی مجسمه سازی تهران شرکت کرده است، گفت: آثار هنرمندان ایرانی سمپوزیوم مجسمه سازی تهران خیلی خاص هستند زیرا از فرهنگ و هنر ایران نشات گرفته‌اند.
تیری فریرا با اشاره به اینکه یکی از انگیزه‌های اصلی برای شرکت در سمپوزیوم تهران امکان ساخت مجسمه‌ای با ابعاد بزرگ بود، اظهار داشت: برای شرکت در این سمپوزیوم دلایل مختلف داشتم. یکی از انگیزه‌هایم برای حضور در تهران؛ آشنایی با فرهنگ ایرانیان بود. به طور کلی نسبت به فرهنگ و آداب و رسوم این کشور بسیار کنجکاو بودم بنابراین به محض شنیدن برگزاری سمپوزیوم مجسمه سازی تهران طرحی را ارسال کردم. دلیل دیگر دوستی به نام مجید است که در پرتقال دارم و همین موضوع علاقه‌ام را به ایران و ایرانی‌ها بیشتر کرد.
این هنرمند مجسمه ساز که سابقه حضور در ۱۴ سمپوزیوم بین المللی را داراست ادامه داد: اما علت اصلی که تصمیم گرفتم در این سمپوزیوم شرکت کنم امکان ساخت مجسمه آهنی بزرگ با متریال خوب بود.
وی در این‌باره ادامه داد: طبیعتاً امکان اینکه چنین مجسمه‌ای در این ابعاد را در کارگاهم بسازم وجود ندارد بنابراین سمپوزیوم بهترین فرصت برای ساخت این مجسمه است.
این هنرمند که برنده ۶ جایزه بین‌المللی است در مورد سطح برگزاری سمپوزیوم مجسمه سازی تهران گفت: آنچه که در برگزاری یک سمپوزیوم مهم است روابط میان هنرمندان شرکت کننده است. خوشبختانه در تهران هنرمندان ارتباط خوبی با یکدیگر دارند. به طور کلی سطح یک سمپوزیوم را ویژگی‌های آن سمپوزیوم تعیین می‌کند. حضور دانشجویان در این سمپوزیوم از ویژگی‌های خاص این اتفاق هنری است که در جای دیگری دیده نمی‌شود.
وی ادامه داد: این سمپوزیوم بهترین فرصت برای دانشجویان است تا با استفاده از تجربه هنرمندان با تجربه و امکانات خوبی که در اختیار دارند مجسمه‌ای در ابعاد واقعی بسازند.
فریرا همچنین با اشاره به برخی طرح‌های هنرمندان ایرانی اظهار داشت: برخی از طرح‌ها بسیار جالب و متفاوت است. این آثار برگرفته از هنر و فرهنگ ایرانیان است و هیچ کجای دیگر دنیا دیده نمی‌شود.
این هنرمند درباره ساخت مجسمه‌اش در سمپوزیوم تهران، تصریح کرد: «مکعب» عنوان مجسمه‌ام است. این مجسمه ارتباط میان مردم با خانه و محل زندگیشان را نشان می‌دهد. چیزی که از گذشته آغاز شده و به آینده می‌رسد و به مرور شاهد تغییراتی در آن بوده‌ایم.
سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران من را شگفت زده کرد
می‌نگ شنگ وو مجسمه ساز تایوانی حاضر در بخش سنگ هفتمین سمپوزیوم بین المللی مجسمه سازی تهران معتقد است در این سمپوزیوم تمام امکانات مورد نیاز هنرمندان فراهم است.
می‌نگ شنگ وو، هنرمند تایوانی شرکت‌کننده در بخش سنگ سمپوزیوم بین المللی تهران، با اشاره به اینکه از دیدن امکانات این سمپوزیوم شگفت زده شده است، اظهار داشت: تاکنون در ۱۵ سمپوزیوم بین المللی شرکت کرده‌ام و برای حضور در هر سمپوزیوم مجبور بودم جعبه ابزارم را به آن کشور ببرم اما برای حضور در این سمپوزیوم اعلام شد که نیازی به آوردن ابزار نیست. بنابراین وقتی به تهران آمدم و امکانات و تجهیزات را از نزدیک مشاهده کردم، شگفت زده شدم. در این سمپوزیوم تمام امکانات مورد نیاز در اختیار هنرمند قرار می‌گیرد.
وی همچنین با بیان اینکه در سمپوزیوم بزرگی حضور یافته است، تصریح کرد: تفاوت دیگری که این سمپوزیوم با سایر رویدادهای از این دست دارد تعداد هنرمندان شرکت کننده است. در اغلب سمپوزیوم‌ها نهایت ۱۰نفر حضور پیدا می‌کنند اما این سمپوزیوم با ۳۳ هنرمند در ۲ بخش اصلی و دانشجویی برگزار می‌شود.
هنرمند تایوانی که پیش از این در سمپوزیوم بین المللی هولین ۲۰۱۴ به عنوان دبیر هنری حضور داشته، ادامه داد: خوشبختانه بخش‌های حاشیه‌ای این سمپوزیوم مانند رسیدگی به هنرمندان و سازماندهی بخش‌های مختلف بسیار عالی است و این نشان‌دهنده تجربه برگزارکنندگان است.
وی درباره مجسمه سنگی که در این سمپوزیوم می‌سازد نیز گفت: «انرژی نهفته در ضمیر انسان» عنوان این مجسمه است. مدتهاست با این مفهوم درگیرم و چندین مجسمه با همین مفهوم ساخته‌ام بنابراین امیدوارم ساخت این مجسمه نیز مطابق انتظاراتم پیش رود.
سمپوزیوم مجسمه سازی تهران بسیار حرفه‌ای است
رولند هوفت هنرمند آلمانی که در بخش سنگ هفتمین سمپوزیوم بین المللی تهران شرکت کرده است، گفت: خوشبختانه همه چیز در این سمپوزیوم بسیار حرفه‌ای است.
رولند هوفت که پیش از این در ۱۸ سمپوزیوم بین‌المللی شرکت کرده است، با اشاره به زمان محدودی که برای شرکت در سمپوزیوم تهران در اختیار داشته، اظهار داشت: برای حضور در سمپوزیوم تهران تنها سه روز زمان داشتم که مفهوم داشته باشم، طرح را بکشم و ماکت را بسازم. از اینکه این طرح پذیرفته شد و اکنون در تهران هستم برایم جای خوشحالی دارد.
وی با اشاره به اینکه مجسمه‌اش را با سنگ مرمر می‌سازد، ادامه داد: خوشبختانه جنس سنگم مرمر است و از این بابت خوشحالم. مرمر از گرانیت بهتر است چرا که با این نوع سنگ می‌توانم لبه‌های تیز را نشان دهم و این سنگ سرشار از زندگی است. البته بعضی قسمت‌های سنگ حفره‌هایی دارد که آن هم بخشی از زندگی است.
این هنرمند آلمانی با اشاره به حضور تعداد زیادی از هنرمندان در سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران گفت: در این سمپوزیوم تعداد زیادی از هنرمندان که تقریبا در یک سطح کار می‌کنند در کنار هم حضور دارند. هر کدام روی ایده‌ای متفاوت با سبک و تکنیک خاصی کار می‌کنند که برای سایر هنرمندان جذاب است.
«تاریخ زندگی» عنوان مجسمه سنگی هوفت است؛ وی در این باره تصریح کرد: «تاریخ زندگی» نشان دهنده این است که یک چیز کوچک، خلق کننده چیزهای بزرگتری است. برای خلق این مفهوم از ستون‌های در حال حرکت استفاده کردم که روی آن‌ها نیز ستون‌های دیگری قرار گرفته است که نشان دهنده عقاید و افراد متفاوت است و این یعنی زندگی.
هوفت با ابراز رضایت از امکانات ارائه شده در سمپوزیوم مجسمه سازی تهران گفت: خوشبختانه همه چیز در این سمپوزیوم بسیار حرفه‌ای است. به خصوص کسی که با جرثقیل کار می‌کند و سنگ‌ها و آهن‌ها را جابجا می‌کند، کارش را به خوبی بلد است. این در حالی است که در سایر سمپوزیوم‌ها همیشه با این بخش کار مشکل داشتم.
نزدیک بودن غرفه‌های هنرمندان یکی از مواردی است که این هنرمند به عنوان نقطه ضعف سمپوزیوم از آن یاد کرد و اظهار داشت: تنها مسأله‌ای که در این سمپوزیوم وجود دارد فاصله کم غرفه‌ها از یکدیگر است. گاهی برای بررسی مجسمه‌ام نیاز دارم از مجسمه فاصله بگیرم و این کار خیلی سخت است.
منبع خبر : هنرآنلاین
